سر و همسر نگرفتم که گرو بود سرم

تو شدی مادر و من با همه پيری پسرم

تو جگر گوشه هم از شير بريدی و هنوز

 من بيچاره همان عاشق خونين جگرم

منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی

 هوس عشق و جوانيست به پيرانه سرم

 پدرت گوهر خود تا به زر و سيم فروخت

 پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم

 عشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنر

 عجبا هيچ نيرزيد که بی سيم و زرم

 سيزده را همه عالم به در امروز از شهر

 من خود آن سيزدهم کز همه عالم به درم

 تا به ديوار و درش تازه کنم عهد قديم

گاهی از کوچه‌ی معشوقه‌ی خود میگذرم ...